دوست شما، مریم، که سال‌ها او را می‌شناسید، از شما قرض کوچکی می‌خواهد. بدون تردید به او کمک می‌کنید. اما اگر یک غریبه این درخواست را کرده‌بود، احتمالاً تردید داشتید. اما وقتی صحبت از پلتفرم‌های وام‌دهی P2P (همتا به همتا) می‌شود، به نظر می‌رسد روانشناسی به طرز شگفت‌آوری متفاوت است.
 
یک باور رایج این است که مردم به طور طبیعی به یک دوست بیشتر از یک غریبه اعتماد دارند، به‌خصوص در معاملات مالی. با این‌حال، مطالعات اخیر در زمینه روانشناسی پشت پلتفرم‌های وام دهی P2P خلاف این را نشان می‌دهد.
مطالعه‌ اخیر نشان می‌دهد که در پلتفرم‌های P2P، بسیاری از وام‌دهندگان ترجیحی مخالف برای وام دادن به افراد کاملاً غریبه به جای آشنایان نشان می‌دهند. منطق؟ جدایی عاطفی. وام دادن به کسی که می‌شناسید می‌تواند سیل احساسات و خاطرات گذشته را در تصمیمی که باید یک تصمیم مالی روشن باشد، بیاورد. با این حال، هنگام وام دادن به یک غریبه، تصمیمات صرفاً مبتنی بر داده‌ها و بر اساس امتیازات اعتباری، سابقه بازپرداخت و ارزیابی ریسک گرفته می‌شوند.
 
بنابراین، این برای استارت آپ های فین‌تک که وارد عرصه P2P می شوند چه معنایی دارد؟ نکته مهم: واضح است شفافیت و داده ها در درجه اول اهمیت قرار دارند. اطمینان حاصل کنید که کاربران به همه داده‌های مربوطه که برای انتخاب آگاهانه نیاز دارند دسترسی آسان دارند. ابزارهای ارزیابی ریسک پیشرفته را ترکیب کنید و یک تجربه کاربری بصری ارائه دهید که وام دهندگان را قادر می سازد تا با اطمینان تصمیم بگیرند.
 
همانطور که چشم‌انداز وام‌های شخصی تکامل می‌یابد، روانشناسی انسان نیز شگفتی‌های زیادی را در برابر خود دارد، قرض دادن به مریم یا هر شخصی در گوشه دیگری از جهان!!!
واضح است که داده‌ها، بیش از روابط شخصی، کلید محوری را در دست دارند.